ما به جهان می گوییم:ما ترک افغانستان را به اداره طالبان به اندازه روش های طالبان وحشیانه می دانیم!برای زنان افغان و مردم افغانستان اقدام کنید!
17Ağustos2021,Salı
کشورهایی که ادعا می کنند توسعه یافته، متمدن، دموکراتیک هستند به ویژه ایالات متحده امریکا ، افغانستان را که به بهانه های مختلف سال ها اشغال کردند اما در پایان با ترک غیرمسئولانه به طالبان تسلیم کردند. ما ترک افغانستان را به اداره طالبان که کابوس تمام مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران است، به اندازه روش های طالبان وحشیانه می دانیم.
ما به خوبی می دانیم که اداره مجدد طالبان به ویژه برای زنان و دختران افغان به چه معناست. در دهه 1990 طالبان با به دست گرفتن قدرت و با اعلان شریعت زنان و دختران کوچک را زیر چادری زندانی کردند، زنان و دختران را از گرفتن تحصیل و شرکت در سیاست منع کردند، دسترسی زنان به مراقبت های بهداشتی را دشوار ساختند و بخاطر صحبت کردن و خندیدن در فضای عمومی زنان را مجازات می کردند… افغانستان را به کشوری از زنان و دختران تبدیل کردند که برای زدن رنگ ناخن انگشتان شان را قطع کردند، به دلیل اینکه مطابق شریعت عمل نمی کنند اعدام کردند، برای اینکه می خواستند به مکتب بروند به صورت‌شان تیزاب پاشیدند…
پس از عملیات نظامی نیروهای آیساف و آمریکا و سقوط طالبان از قدرت در سال ۲۰۰۱، تغییرات محدود ولی امیدوار کننده ای از جمله لغو شرط پوشیدن چادری، حق تحصیل دختران، اصلاحات در قانون اساسی در محدوده برابری بین زن و مرد، قانون ضد خشونت علیه زنان، لغو ممنوعیت کار کردن زنان به وجود آمد… زنان افغان سال ها است که نه تنها در برابر نظام و نابرابری مردانه، بلکه در برابر بنیاد گرایی و بی عدالتی نیز مبارزه می کردند و میکنند . ما دولت های بنیادگرای را که یک نژاد را از نظر جسمی یا اجتماعی، اقتصادی، جنسی، روانی نابود کردند ، آزادی‌های کوچک زندگی را جرم دانستند و بر اساس ستم، استثمار ، آزار و اذیت بنا شده اند ، کسانی که از آنها برای منافع خود حمایت می کنند، کسانی که ما را تنها گذاشتن و بر ما پشت کردند و کسانی که تنها نشستن و تماشا کردن را محکوم میکنیم.
طالبان تلاش دارند تا نشان دهند آنها مانند گذشته نیستند و با اعلان اینکه به زنان اجازه بیرون رفتن به تنهایی با چادری را داده اند می خواهند همدردی کسب کنند . در هیچ کجای زمین دولت یا تشکیلاتی که همجنسان مان را مجبور کند تا صورت خود، صدای خود، جسم خود و یا مدارک تحصیلی خود را پنهان کنند را نمی‌پذیریم تشکیلاتی که دست به اخراج زنان از شغل شان می‌زند و آنها را از رفتن به مکتب، ایجاد کسب و کار ، قدم زدن در کوچه ها و فعالیت سیاستی منع می‌کند، تشکبلاتی که دختران بالای 15 سال و یا بیوه را به اجبار و بدون میل خودشان به مردان می‌سپارند،زنانی که اکنون در خانه نشسته‌اند و منتظر هستند کشته شوند یا به بردگی جنسی گرفته شوند، ما چنین تشکیلات و حکومت را به رسمیت نمی‌شناسیم.
ما تاکید میکنیم موارد و بندهای زیر در تمام تماس ها و گفتگوهای بین المللی با طالبان در نظر گرفته شود:
با طرح یک برنامه فوری اقدام جهانی برای حمایت بشردوستانه از مردم افغانستان، باید یک دهلیز بشردوستانه برای رسیدن کمک ها ایجاد شود.
همه کشورها، به ویژه کشورهایی که در حوادث امروز افغانستان نقش دارند، باید بار مهاجرت را به طور مساوی و عادلانه به عهده بگیرند، و منابع اختصاص داده شده به اسلحه و جنگ، به مردمی که به زور بیجا شده اند اختصاص داده شود.
هر کس باید حکومت خود را برای تمام حقوق بشر به ویژه حق و امنیت زنان و کودکان به حرکت درآورند. آنها باید اقداماتی را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که کشورهایشان یک اقدام فوری و روشن انجام می دهند.
سازمان های جامعه مدنی، فعالان، هنرمندان، دانشگاهیان و فعالان حقوق بشر باید برای امنیت زنان، کودکان و دیگر گروه های افغان که تحت تبعیض قرار گرفته اند، برای عدم به رسمیت شناختن حکومت طالبان، تمام تلاش و سعی خود را انجام دهند.
ما از سازمان های بین المللی، دولت ها، گروههای اجتماعی در سراسر جهان می خواهیم که در برابر به رسمیت شناختن دولت طالبان ایستاده شوند و از مجادله که بر علیه آن صورت میگیرد حمایت کنند.
ما (ایشیک)؛ به حاکمان ترکیه یادآوری می کنیم:
طالبان اداره ای نیست که “به رسمیت شناخته شود”، و یا بخاطر “وحدت ایمان” در تماس باشند ، بلکه یک سازمان جنایی بنیاد گرا است که ضد زنان و حقوق بشر است! با ایجاد یک سیاست جامع مهاجرت، ما می خواهیم رویکردی را ببینیم که غیرنظامیان افغان که تحت ستم طالبان قرار داشتند را در نظر بگیرد نه طالبان را ، آنها را به عنوان یک “شی برای معامله” نمی بیند، و به اساسی ترین حق زندگی آنها احترام بگذارند.
از وزیر امور خارجه جمهوری ترکیه می پرسیم:
منظور دولت ترکیه از: «ما می خواهیم بگوییم که از پیام هایی که طالبان داده اند استقبال می کنیم»؟ کدام پیام های طالبان است؟ آنها چه پیامی داده اند؟
ما به همه گان می گوییم:
ما آگاه هستیم که مبارزه همراه با زنان افغان بخشی از مبارزه علیه کسانی است که توافقنامه استانبول را نادیده می گیرند، کسانی که به درازی دامن شان حرف می زنند، و دشمنان زن که برابری جنسیتی را رد میکنند. ما درآینه ای آنچه زنان افغان در پشت سر گذاشتن آینده مشترک مان را مشاهده میکنیم. ما از تمام زنان و نیروهای مخالف می خواهیم که هر چه زودتر به مجادله ما متحد شوند.
ما به جهان می گوییم:ما ترک افغانستان را به اداره طالبان به اندازه روش های طالبان وحشیانه می دانیم!برای زنان افغان و مردم افغانستان اقدام کنید!
کشورهایی که ادعا می کنند توسعه یافته، متمدن، دموکراتیک هستند به ویژه ایالات متحده امریکا ، افغانستان را که به بهانه های مختلف سال ها اشغال کردند اما در پایان با ترک غیرمسئولانه به طالبان تسلیم کردند. ما ترک افغانستان را به اداره طالبان که کابوس تمام مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران است، به اندازه روش های طالبان وحشیانه می دانیم.
ما به خوبی می دانیم که اداره مجدد طالبان به ویژه برای زنان و دختران افغان به چه معناست. در دهه 1990 طالبان با به دست گرفتن قدرت و با اعلان شریعت زنان و دختران کوچک را زیر چادری زندانی کردند، زنان و دختران را از گرفتن تحصیل و شرکت در سیاست منع کردند، دسترسی زنان به مراقبت های بهداشتی را دشوار ساختند و بخاطر صحبت کردن و خندیدن در فضای عمومی زنان را مجازات می کردند… افغانستان را به کشوری از زنان و دختران تبدیل کردند که برای زدن رنگ ناخن انگشتان شان را قطع کردند، به دلیل اینکه مطابق شریعت عمل نمی کنند اعدام کردند، برای اینکه می خواستند به مکتب بروند به صورت‌شان تیزاب پاشیدند…
پس از عملیات نظامی نیروهای آیساف و آمریکا و سقوط طالبان از قدرت در سال ۲۰۰۱، تغییرات محدود ولی امیدوار کننده ای از جمله لغو شرط پوشیدن چادری، حق تحصیل دختران، اصلاحات در قانون اساسی در محدوده برابری بین زن و مرد، قانون ضد خشونت علیه زنان، لغو ممنوعیت کار کردن زنان به وجود آمد…
زنان افغان سال ها است که نه تنها در برابر نظام و نابرابری مردانه، بلکه در برابر بنیاد گرایی و بی عدالتی نیز مبارزه می کردند و میکنند . ما دولت های بنیادگرای را که یک نژاد را از نظر جسمی یا اجتماعی، اقتصادی، جنسی، روانی نابود کردند ، آزادی‌های کوچک زندگی را جرم دانستند و بر اساس ستم، استثمار ، آزار و اذیت بنا شده اند ، کسانی که از آنها برای منافع خود حمایت می کنند، کسانی که ما را تنها گذاشتن و بر ما پشت کردند و کسانی که تنها نشستن و تماشا کردن را محکوم میکنیم.
طالبان تلاش دارند تا نشان دهند آنها مانند گذشته نیستند و با اعلان اینکه به زنان اجازه بیرون رفتن به تنهایی با چادری را داده اند می خواهند همدردی کسب کنند . در هیچ کجای زمین دولت یا تشکیلاتی که همجنسان مان را مجبور کند تا صورت خود، صدای خود، جسم خود و یا مدارک تحصیلی خود را پنهان کنند را نمی‌پذیریم
تشکیلاتی که دست به اخراج زنان از شغل شان می‌زند و آنها را از رفتن به مکتب، ایجاد کسب و کار ، قدم زدن در کوچه ها و فعالیت سیاستی منع می‌کند، تشکبلاتی که دختران بالای 15 سال و یا بیوه را به اجبار و بدون میل خودشان به مردان می‌سپارند،زنانی که اکنون در خانه نشسته‌اند و منتظر هستند کشته شوند یا به بردگی جنسی گرفته شوند، ما چنین تشکیلات و حکومت را به رسمیت نمی‌شناسیم.
ما تاکید میکنیم موارد و بندهای زیر در تمام تماس ها و گفتگوهای بین المللی با طالبان در نظر گرفته شود:
ما (ایشیک)؛ به حاکمان ترکیه یادآوری می کنیم:
طالبان اداره ای نیست که “به رسمیت شناخته شود”، و یا بخاطر “وحدت ایمان” در تماس باشند ، بلکه یک سازمان جنایی بنیاد گرا است که ضد زنان و حقوق بشر است! با ایجاد یک سیاست جامع مهاجرت، ما می خواهیم رویکردی را ببینیم که غیرنظامیان افغان که تحت ستم طالبان قرار داشتند را در نظر بگیرد نه طالبان را ، آنها را به عنوان یک “شی برای معامله” نمی بیند، و به اساسی ترین حق زندگی آنها احترام بگذارند.
از وزیر امور خارجه جمهوری ترکیه می پرسیم:
منظور دولت ترکیه از: «ما می خواهیم بگوییم که از پیام هایی که طالبان داده اند استقبال می کنیم»؟ کدام پیام های طالبان است؟ آنها چه پیامی داده اند؟
ما به همه گان می گوییم:
ما آگاه هستیم که مبارزه همراه با زنان افغان بخشی از مبارزه علیه کسانی است که توافقنامه استانبول را نادیده می گیرند، کسانی که به درازی دامن شان حرف می زنند، و دشمنان زن که برابری جنسیتی را رد میکنند. ما درآینه ای آنچه زنان افغان در پشت سر گذاشتن آینده مشترک مان را مشاهده میکنیم. ما از تمام زنان و نیروهای مخالف می خواهیم که هر چه زودتر به مجادله ما متحد شوند.
17 آگوست 2021
(EŞİK) ایشیک – پلاتفورم زنان برای برابری
iletisim@esikplatform.net